Kendisini bir daha hiç aklına getirmeyecek bir adama âşık olduğunu itiraf etmeye utanıyor ama bunu hiç kimsenin asla bilmeyeceğini ve kendisinin bunda hiçbir suçu olmadığını düşünerek teselli buluyordu. Hayatta ilk ve son olarak hissettiği bu aşkı hiç kimse, evet hiç kimse bilmeyecekti.
Sadece benim içimde ve şu güneş ışığında bu kadar mutluluk varken burada... İnleyişler, acılar ve bu emniyetsizlik, bu telaş... İşte, yine aynı şeyi tekrar tekrar haykırıyorlar. Herkes birden geriye doğru koşuyor ve ben de onlarla beraber koşuyorum. Ve işte ölüm... İşte ölüm üzerimde dolaşıyor, etrafımda dolanıyor... Her tarafta onu görüyorum, hissediyorum. Bir an sonra ben de bu güneş ışığını, bu suları, bu dağ geçidini bir daha hiç göremeyeceğim.