“Savaş ve Barış” okurken zorlandığım ancak iyi ki okumuşum dediğim kitaplardan biri oldu.
Tolstoy insanı ve insanın yaşarken karşılaştığı acı ve mutlulukları o kadar güzel anlatmış ki… Kitabı okuduktan sonra ölüme, yaşama, aşka, evliliğe bakış açınız değişiyor. Okurken Tolstoy’un gözlem gücü karşısında hayretler içerisinde kalıyor, arada yaptığı felsefi değerlendirmelerle sarsılıyorsunuz. İnsanı ve ona ait olan duyguları bu kadar gerçekçi anlattığı için klasikleşiyor bu eserler ve yazarları bence. Ayrıca kitabı okurken bir şeyi çok daha iyi anladım, eylemleriniz sadece bizi etkilemiyor, bizi etkilediği kadar yaşadığımız toplum üzerinde de, bütün dünya üzerinde de sonuçlar doğuruyor. Yani okyanusu oluşturan damlalardan birinin bozulması, önce etrafını sonra bütün okyanusun kokuşmasına sebep olabiliyor. Bu anlamda insanın sorumluluğu çok fazla ve bu sorumluluk, etrafımızla ilgili karar verme gücümüz arttıkça aslında artıyor.
Bazı kitapları bitirdiğimde ben artık o kitabı okumadan önceki ben olmadığımı düşünüyorum. Hayata ve ölüme bakış açımın değiştiğini, kendimi ve insanı daha iyi anladığımı, daha toleranslı olduğumu hissediyorum. Hayata dair belirlediğim ilkelerimi ise teraziden geçirip, bazılarını biraz esnetip, bazılarını ise keskinleştiriyorum. Sadece bu sebepler bile bir kitabın okunması için yeterli iken, kitabın sonunda Tolstoy’un tarih, sosyoloji ve insanın özgürlüğü konusunda yazdıkları ise çok çeşitli yemeklerin bulunduğu bir sofrada, keyifli yenen bir yemeğin üstüne yediğiniz şahane bir tatlı gibi oluyor. Mutlaka okuyunuz, iddia ediyorum pişman olmayacaksınız.
