Yakaran kişiler en azından yakarışlarına icabet edilince başkaları gibi tekrar insan olurlar. Ama daha talihsiz başkaları da vardır, daha mezara girmeden cesede dönüşürler ve bu bir ömür sürer. Günlerinde hiçbir eğlence, hiçbir boşluk, kendi dürtülerine ayıracak bir dakika yoktur. Bunlar diğerlerinden daha zor yaşayan, toplumsal bakımdan diğerlerinden daha aşağı bir konumda olan kişiler değiller; başka bir insan türü bu, insan ve ceset arasında bir form. Bir insanın bir şey olması; işte burada mantık veçhesinden bir çelişki var. Fakat mantıkta imkansız olan şey hayatta gerçek olduğunda çelişki ruhu mahveder. Bu şey durmadan bir adam, bir kadın olmayı arzular ama asla beceremez. Bir ömre yayılan bir ölüm bu; ölümün alıp götürmeden çok önce dondurduğu bir ömür.