Seçilmiş Əsərləri
Əliağa VahidQuotes
Mən bilməmişdim, istədiyim qeyrə yar imiş,
Əvvəl vəfalı, axırı bietibar imiş!
Canan yolunda nalə ilə keçdi günlərim,
Eşq əhlinin nəsibi bütün ahü zar imiş!
Zülfünmü könlümü, gözəlim, tarimar edən,
Ya ki könül əzəldən elə tarimar imiş!
Ahu baxışlı gözlərinin mübtəlasiyəm,
Könlüm kəməndi-zülf ilə çoxdan şikar imiş!
Oldum əsiri bir gözəlin, indi bilmişəm,
Məcnun nə vəchdən vətənindən kənar imiş!
Fərhadə tənə eyləyəni səngisar edin,
Bax Bisütuna, eşqə o da yadigar imiş!
Vahid, olur ki, sevgi fəlakət də törədir,
Zənnimcə, eşqə mail olan bəxtiyar imiş!
Sayfa 302
Bir sən kimi vəfasız olan yarə neyləyim,
Canan ki verdi könlünü əğyarə, neyləyim?!
Bülbül təki yolunda sənin mübtəla mənəm,
Bir gül ki həmdəm ola xarə, neyləyim?!
Eşqində daima bu bəlalər çəkən könül
İndisə tapmayır özünə çarə, neyləyim?!
Eşq atəşinə yanmışam, imdadə gəlmədin,
Pərvanə vurmasın özünü narə, neyləyim?!
Məcnun edən məni yarın cəmalıdır,
Eşq aləmində oldu günüm qarə, neyləyim?!
Vahid, məhəbbətin bu qədər ki, bəlası var,
Yoxdur deyən dərdimi dildarə, neyləyim?!
Sayfa 159
Səninlə mən, gözəlim, aşinalıq eyləmişəm,
Səni vəfalı bilib, canfədalıq eyləmişəm.
Rəqibə həmdəm olub, salmısan məni gözdən,
Haçankı gün sənə mən bivəfalıq eylemişəm?
Səninlə yar olalı bir zaman üzüm gülməz
Ki, bilmirəm sənə nə biədalıq eyləmişəm?
Cəfanı tərk elə, məhparələr cəfa eləməz,
Nə müddət idi qapında gədalıq eyləmişəm.
Günüm qaraldı səri-zülfünün xəyalından,
Təəccübəm, sənə nə üzqəralıq eyləmişəm?
Kəsib ümidimi, Vahid, mən öz nigarımdan,
Səfalı eyşimi axır fənalıq eyləmişəm.
Sayfa 141
Demə, ey gül, ölərəm, getmə gözümdən o yana,
Gərək aşiq dözüb hər cövrünə yarın, dayana.
Aləmi-eşqdə qanuni-məhəbbət belədir:
Bülbül həsrət gülə, pərvanə gərək odda yana!
Mən də hicran qəmini, qismət ola, çəkdirərəm,
Sənin ol gül üzünə könlümü həsrət qoyana.
Aqibət atəşi-ahimlə rəqib od tutacaq,
Öz cəzasın çəkəcək, qaçsa əlimdən hayana.
Bir mübariz igidəm, qoymaram oğyarı, gülüm,
Cənnəti-kuyinə yol tapsın o gündən bu yana.
Yar üçün aşiq odur, şövqlə candan keçsin,
Kim vəfa bəsləyəcək dostuna can qıymayana?
Sən də, Vahid, vətən uğrunda çalış mərd kimi,
İncə qəlbində böyük hissü-məhəbbət oyana.
Eşq əhlinin, artar gözəlim, dərdi, məlalı,
Əğyar ilə öz sevdiyi cananı görəndə.
Görsəm, ey gül, ölərəm bir də səni xarilə,
Əvvəl öldür məni, get sonra gəz əğyar ilə.
Əhd qıldın ki, vəfasızlığı tərk eyləyəsən,
Varsan, əhsən sənə öz etdiyin iqrar ilə.
Sünbüli-zülfünə çoxdan vurulub badi-səba.
Gecə-gündüz keçirir ömrünü gülzar ilə.
Tapmamışdır hələ bülbül sənə bənzər bir gül,
Bağdən-bağə gəzir dideyi-xunbar ilə.
Qamətin sərvi, gözün nərgisi gözdən saldı,
Dəhənin qönçəni lal eylədi güftar ilə.
Dil gözün fikrinə çox düşdü, xəyal eyləmədi:
Rahət olmaz qoşulan məsti-xətakar ilə.
Dövlətim, simü zərim olmasa, Vahid, xoşdur,
Gənci-təbim doludur gövhəri-əşar ilə.
Sayfa 54 - Lider NəşriyyatKitabı okudu
Zülm eyləmək eşq əhlinə, cana, nə üçündür?
Aşiq ki, verir canını – cananə üçündür.
Sevməz o qara zülfünü heç kimsə mənimtək,
Zəncirə həvəs eşqdə divanə üçündür.
Xəlq olmamısan aşiqi incitməyə, zalım!
Bax, gör bü gözəllik sənə, aya, nə üçündür?!
Hər aşiqin öz sevdiyi məşuqəsi vardır,
Gül bülbül üçün, şəm isə pərvanə üçündür.
Bülbül nə bəla çəksə yolunda sənin, ey gül,
Qəlbində məhəbbət yenə biganə üçündür.
Zahid buraxıb məscidi, meyxanəyə gəlməz,
Bayquş yaranandan bəri viranə üçündür.
Vahid, məni sərdəftəri-eşq içrə yazıblar,
Məcnun sözü dillərdə bir əfsanə üçündür.
Sayfa 298