Aliağa Vahid 17 Şubat 1895'te Bakü'de doğdu. Mullahana'da okumaya başladı ve ardından eğitimsizlik nedeniyle eğitimini bıraktı. Genç bir adam olarak, Bakü, Azer (İmamaliyev), Muniri ve diğerlerinin edebiyat konseyi "Majilis-shuera" ya katıldı. şairlerin etkisi altında şiirler yazdı. Hicivli şiirlerinde toplumsal kusurları, pozisyonu, baskıyı ve adaletsizliği ortaya çıkarır. İlk kitap olan Cesaretin Sonuçları yayınlandı.
Azerbaycan'daki Sovyet otoritelerini karşılayan Vahid, devrimci propaganda alanında çalışan ve yeni hayatı övdü. Nasraddin ". "Couplets" (1924) ve "Mollahana" (1938) şiirlerinde, yeniliği önleyenler keskin bir hicivde yakalanırlar. Büyük Vatanseverlik Savaşı sırasında yazılarında Aliağa'nın Anavatana olan sevgisi, düşmanın nefreti ve "Savaş Savaşları" (1943) ve "Kazalar" (1944) kitaplarında zafere olan inanç.
Fuzuli geleneklerinin takipçisi olan Vahid, modern Azerbaycan edebiyatındaki gaz türünün önemli bir temsilcisidir. Kanatlar, şiir dilinin sadeliği, folkloru ve uyumu ile ayırt edilir ve şarkıcıların repertuarında önemli bir rol oynar. Nizami, Khagani, Fuzuli, Navai ve diğerlerinin hayaletlerini Azerice'ye çevirdi. 1 Ekim 1965'te Bakü'de öldü.
Aliağa Vahid heykeli aslen Filarmoni Bahçesi'ne konuldu ve daha sonra yenileme sırasında Eski Şehir'e taşındı.
Bir sən kimi vəfasız olan yarə neyləyim,
Canan ki verdi könlünü əğyarə, neyləyim?!
Bülbül təki yolunda sənin mübtəla mənəm,
Bir gül ki həmdəm ola xarə, neyləyim?!
Eşqində daima bu bəlalər çəkən könül
İndisə tapmayır özünə çarə, neyləyim?!
Eşq atəşinə yanmışam, imdadə gəlmədin,
Pərvanə vurmasın özünü narə, neyləyim?!
Məcnun edən məni yarın cəmalıdır,
Eşq aləmində oldu günüm qarə, neyləyim?!
Vahid, məhəbbətin bu qədər ki, bəlası var,
Yoxdur deyən dərdimi dildarə, neyləyim?!
Zülfündə nə lazım, gözəlim, şanə dolansın?
Qoyma o hərəmxanəni biganə dolansın!
Eyb eyləmə, kuyində dolansam gecə-gündüz,
Şəmin gərək ətrafına pərvanə dolansın.
Saqi! Dolanım başına, mey camini gəzdir,
Sərməst olayım, başıma meyxanə dolansın.
Ol zülfə könül vermə, deyirlər mənə, əmma
Onsuz necə bəs bu dili-divanə dolansın?
Məcnun nə bərabər mənə, səhralərə qaçdı,
Eşq əhli odur, ərsədə mərdanə dolansın!
Əğyar ilə öz yarını həmdəm görən aşiq
Düşsün gərək o dəşti-biyabanǝ, dolansın.
Sərxoşluq ilə ömrünü sərf eyləmə, Vahid!
Arif ona derlər ki, ədibanə dolansın.
Mən bilməmişdim, istədiyim qeyrə yar imiş,
Əvvəl vəfalı, axırı bietibar imiş!
Canan yolunda nalə ilə keçdi günlərim,
Eşq əhlinin nəsibi bütün ahü zar imiş!
Zülfünmü könlümü, gözəlim, tarimar edən,
Ya ki könül əzəldən elə tarimar imiş!
Ahu baxışlı gözlərinin mübtəlasiyəm,
Könlüm kəməndi-zülf ilə çoxdan şikar imiş!
Oldum əsiri bir gözəlin, indi bilmişəm,
Məcnun nə vəchdən vətənindən kənar imiş!
Fərhadə tənə eyləyəni səngisar edin,
Bax Bisütuna, eşqə o da yadigar imiş!
Vahid, olur ki, sevgi fəlakət də törədir,
Zənnimcə, eşqə mail olan bəxtiyar imiş!
Səninlə mən, gözəlim, aşinalıq eyləmişəm,
Səni vəfalı bilib, canfədalıq eyləmişəm.
Rəqibə həmdəm olub, salmısan məni gözdən,
Haçankı gün sənə mən bivəfalıq eylemişəm?
Səninlə yar olalı bir zaman üzüm gülməz
Ki, bilmirəm sənə nə biədalıq eyləmişəm?
Cəfanı tərk elə, məhparələr cəfa eləməz,
Nə müddət idi qapında gədalıq eyləmişəm.
Günüm qaraldı səri-zülfünün xəyalından,
Təəccübəm, sənə nə üzqəralıq eyləmişəm?
Kəsib ümidimi, Vahid, mən öz nigarımdan,
Səfalı eyşimi axır fənalıq eyləmişəm.
Deme Mecnun'a deli belki de Leyla delidir
Aşk olan yerde bütün akil-ü dânâ delidir.
Saldı Yusuf gibi öz sevgilisin zindane
Koydu rüsvalığı alemde Züleyha delidir.
Aşk zincirinin iftâdesi bir ben değilim
Hevesi silsile-i aşk ile dünya delidir.
Sardır çiğnine, gâh boynuna gåh kametine
Ejderhalar gibi ol zülf-i çelipa delidir.
Bir vefasız gül için nalesi dünyayı tutur Aşığın kalbi gibi bülbül-i şeyda delidir.
Birce Şirin ile Ferhad'a mezemmet yoktur Vadi-i aşkta Vamak deli Azrá delidir.
El götürmez bu kara gözlülerin zülfünden
Her yeten zanneyleme Vahid'i güya delidir.
Demə Məcnuna dəli, bəlkə də Leyla dəlidir,
Eşq olan yerdə bütün aqilü-dana dəlidir.
Saldı Yusif kimi öz sevgilisin zindanə
Qoydu rüsvalığı aləmdə Züleyxa dəlidir.
Eşq zəncirinin iftadəsi bir mən deyiləm,
Həvəsi-silsileyi-eşq ilə dünya dəlidir.
Sarılır çiyninə, gah boynuna, gah qamətinə,
Əjdahalar kimi ol zülfi-çəlipa dəlidir.
Bir vəfasız gül üçün naləsi dünyanı tutub,
Aşiqin qəlbi kimi bülbüli şeyda dəlidir.
Bircə Şirin iə Fərhadə məzəmmət yoxdur,
Vadiyi-eşqdə Vamiq dəli, Əzra dəlidir.
Əl götürməz bu qara gözlülərin zülfündən,
Hər yetən zənn eləyər Vahidi guya dəlidir.
Qızarmış arizinə tər əcəb gözəl yaraşır,
Nə yaxşl görsənir, ey gül, gül üzrə Jalə kimi!
Həvayi-eşq ilə guya ki, bir şikəstə neyəm
Sızıldar bədənim hər nəfəsdə nalə kimi.
Demə Məcnuna dəli, bəlkə də Leyla dəlidir,
Eşq olan yerdə bütün aqilü-dana dəlidir.
Saldı Yusif kimi öz sevgilisin zindanə
Qoydu rüsvalığı aləmdə Züleyxa dəlidir.
Eşq zəncirinin iftadəsi bir mən deyiləm,
Həvəsi-silsileyi-eşq ilə dünya dəlidir.
Sarılır çiyninə, gah boynuna, gah qamətinə,
Əjdahalar kimi ol zülfi-çəlipa dəlidir.
Bir vəfasız gül üçün naləsi dünyanı tutub,
Aşiqin qəlbi kimi bülbüli şeyda dəlidir.
Bircə Şirin ilə Fərhadə məzəmmət yoxdur,
Vadiyi-eşqdə Vamiq dəli, Əzra dəlidir.
Əl götürməz bu qara gözlülərin zülfündən,
Hər yetən zənn eləyər Vahidi guya dəlidir