Mis gibi ada kokusunun derinliklerinde, tatlı mı tatlı dükkanı olan sahaftan edindiğim çok özel bir kitap…
Oldukça eski olan, anıları birikmiş ve anıların kokusu üstüne sinmiş 1965 hasılatı olan, tepede yalnız duran ve dikkatimi çeken, içeriğini merak ettiğim bu güzelim kitap ve bu değerli yolculuğum beklediğimin aksine hayal kırıklığına uğrattı beni ne yazık ki.. Cümlenin başı ve sonundan anlaşılacağı üzere tam bir tezat durumunu yaşadığım yorgun, yıpranmış bir kitap işte..
Yazarın böyle mükemmel methedilmiş olmasıyla kitabın böyle sönük kalması beni çok şaşırttı. Belkide basımdan kaynaklı bir durum belki çeviriden bilemiyorum. Derin bir adam var karşımda ama bu adam bu derinliği neye yansıtmış neyde kullanmış anlaşılır gibi değildi. Birkaç şiirini beğenip etkilenmeme rağmen kitaptan o sıcaklığı bir türlü edinemedim..
Sevdiğim bir şiiri ile iyi okumalar diliyorum…
“ Çünkü hiç kimse kalmadı ekmeği, şarabı bölüşecek
Hiç kimse ölümün ağzında ot yetiştirecek
Hiç kimse dinlenmenin dokusunu liflerine ayıracak
Hiç kimse fillerin yaralarına gözyaşı dökecek… “
