"Ne kadar kusursuz olmaya çabalarsa çabalasın, annesi sevgisini ona göstermeye pek niyetli degildi. Leeda hiç bir zaman annesinden sevgiyi açığa çıkarmaya yetecek kadar mükemmel olmayacaktı, bunu görebilecek kadar akıllanmıstı artık."
Sanki tek kitapla sonlanmaması, devamı gelmesi gereken hoş bir kitaptı.Yazar anlatırken, gerçekten bahçedeki şeftalilerin, bahçedeki taze çamurun kokusunu alıyor, havanın soğukluğunu kemiklerinizde hissediyorsunuz... Keşke benim şeftali bahçemin sonunda da bir göl olsaydı...
Leeda o ana kadar, onun yüzünün ne kadar solgun olduğunu, gözlerinin altındaki karartıları ve ne kadar yorgun göründüğünü fark etmemişti. Sanki tüm yüzü, aslında anlatamadığı bir şeyi göstermeye çalışıyormuş gibi.