“Şuna eminim ki sizin gibi bir insan hiçbir zaman
yoksulluğun pençesine düşmez. Dostlarınız...”
“Benim hiç dostum yok...”
“Akrabalarınız?”
“Akrabalarımdan kimse kalmadı.”
“Sizin için çok üzüldüm, Bay Fogg. Çünkü yalnızlık çok acı
bir şeydir. İçinizi dökecek kimse yok, öyle mi? Oysa ‘iki kişi
baş başa verince sıkıntılar daha hafif gelir’ diye bir söz vardı
yanılmıyorsam.”
“Evet, öyle bir söz var...”