Hz Süleyman, bir karıncanın bir yılda kaç buğday tükettiğini merak edip sorar. bir buğday tanesi cevabını alınca bunu denemeye karar verir ve bir karıncayı bir buğday tanesiyle birlikte bir kutuya hapseder. aradan geçen koca bir yıldan sonra kutuyu araladığında karıncanın hâlâ yaşadığını ve buğdayın sadece yarısını yenmiş olduğunu görür. hak vergisi olan lisan kabiliyetiyle ve taacüple sorar karıncaya: "sen ki bir yılda bir buğday tanesi yemezmiydin? Neden sadece yarısını yedin? Karınca Hak Teâlâ' nın izniyle dile gelip, o ibretlik dersi salıklar kudretli Nebiye: " Rızkımı Allah verirken elbet bir buğday yerim. ama sen verince, beni bir yıl içinde unutabileceğin endişesiyle, iktisat ettim.sen beni unutursun ey Süleyman ama Allah unutmaz. Yaratıcı yarattığı hiçbir şeyi unutmaz...)
İnsan ömrü kısadır, bir yandan ahirete hazırlanırken, bi yandan da dünya işlerini acele tarafından halletmeli. Bir kararı verene kadar düşünmeli, verdikten sonra bir dakika bile beklememeli
Ve Sultanın emrini yerine getiriyordu tellâllar:
“Ey Müslüman Millet ! Ey Ümmet-i Muhammed ! İşte Sultan Selahaddin bu kadar mevkilere gelip şan ve şerefe nail olmuşken , dünyadan yalnızca şu kefenle gidiyor!”