Senin haberin yok, beni bir akşamüstü vurdular gözlerinin üstünde kirpik diye duran oklar...
Ayrılmadan az önce yanağıma koyduğun veda busenle yanıyor hâlâ yanaklarım. Bilsen yokluğun kadar çoğaldı içimde sancılar. Oysa sen yanımdayken, şimdi uzak olan ellerin kadar uzaktılar. Yoksun. Üstelik haberin de yok, gittiğin uzaklar kadar özledim seni. Sessiz çığlıklar atıyorum peşin sıra. Dinlediğim bütün şarkılar kırılgan. Bir kez olsun, gece rengi gözlerine bakıp da söyleyemediğim “Seni seviyorum” cümleleri suskun. Belki bir rüyaydı seninle yaşananlar, belki öncesinde de yoktun.
Ama vardın biliyorum... Adın dudağımda bir dua, yokluğun inadına isyan... Gözlerin her aklıma düştüğünde, yağmurlar yağıyor yüreğime, kasırgalar kopuyor Göğsümün “SEN” diye atan yerinde. Bir hayal olsaydın; bir hayale bu kadar yanmazdım.. Ah be güzel gözlüm, sonsuz bir özlemin tam orta yerinde bir kez olsun öpmediğim gül dudaklarına inat, sensizlikten çatlayan dudaklarımla hasretinden yandığım yeter. Bir kez olsun “Gel” de. Sana gelen yolları çiğneyip geleceğim şehre akşam çöktüğünde. Senin de gözlerin hayalimi ararsa!
“Özledim” de yeter. Bil ki o gün, Sensizlikten firar edeceğim.
