14. yüzyılda İlhanlı idaresi altında bulunan İran topraklarında karmaşa hakimdi. Moğol istilâsı sonucunda da harap olan köyler ve şehirlerdeki fakirleştirilmiş insanlar uzun müddet bu coğrafyada zulüm altında hayatta kalma mücadelesi verdiler. İlhanlı hükümdarı Sultan Ebû Sa‘îd Bahadır Han’ın ölümüyle ortaya çıkan boşlukta emîrler birbirleriyle ihtiraslı bir mücadeleye giriştiler. Emirlerin uyguladıkları politikalar, halkı memnun etmek bir yana devlete karşı içten içe nefret tohumlarını atmıştı. “Böyle aşağılık yaşamaktansa mertçe ölelim daha iyidir!” sloganıyla yola çıkan isyancılar, o günden sonra başını darağacına verenler anlamında Serbedâr adını aldılar.
Serbedârîler eseri haksızlığa ve zulme karşı adalet sloganıyla bir başkaldırı hareketi olarak yola çıktıktan kısa bir süre sonra soyluluk ve asilliği ön planda tutan, ama diğer taraftan Şi’iliği kendi ihtirasları için kullanan hükümdarların hikâyesidir.
