Bu devirde kimse kimseye aklın başında mı, kalbin yerinde mi , senin insanlığını başkalarından ayıran bir ruhun var mı diye sormuyor, bir ömrü başkasının varlığında geçiriyorsun da ‘’senin aslın nerede? diye soran olmuyor.
"Bana bırakılacak tek bir an istiyorum. Bu fırtınalı denizde sadece ıssız bir ada... Varsın hiçbir gemi uğramasın, varsın deniz köpürüp bütün hayatı yutsun, varsın kıyamet kopsun o tek andan sonra... Sadece ıssız bir ada istiyorum. Herkesten uzakta, herkesten ıssız bir ada... Yalnız kendimle doldurabileceğim küçücük bir ıssız ada."
Şimdilerde sözcüklerin ne kadar önemli
olduğunun idrakinde olan çok insan kalmadı.Çok önemlidir sözcükler oysa. Sadece söylenenler değil, söylenemeyenler de ... Belki söylenemeyenler daha da önemlidir. Çünkü söylenmedikleri halde unutulmazlar hiç. Önemli olmasalar hangi hafıza saklayabilir onları ömür boyu?