Zavallı hafıza! Günden güne yok olduğunu hissettiğimiz, vücut denilen şu toprak yığıntısının üzerinde durmadan ölümsüzlüğe çalışır durur. Bir hüzün verici bakışı senelerce hatırlar. Bir sözü, bir gülüşü yıllarca saklar.
Semada seherin renkleri, zeminde bir altın renkli sabah, çiçeklerden bir gelin odası, kuşların şarkılarıyla alkışlanan ilk aşk busesi, ebedi olmaya layık değil midir?