Sözler ve Alıntılar
"Çekinme! Kimseler işitmez. Korkma! Bu ağaçlar, çiçekler sır saklar. İnsan değil ki hıyanet etsin."
Güzellikten büyük asalet, kalp saflığından büyük servet mi olur?
Ağlamak, uğradığımız felaketlere karşı vücudumuz da kalan son kuvvetin bir feryadıdır. Ağlayamadığımız zamanlar, bizde o iktidarında mahvolduğu vakitlerdir ki, onun yerine geçen bir etkin sükûnet, en şiddetli elem gözyaşlarından daha yakıcıdır.
“Korkma! Bu ağaçlar, çiçekler sır saklar. İnsan değil ki ihanet etsin.”
Yüzüm siyah ise, ruhumun da karanlık olması mı lazım gelir!
Yıldızlar karanlıkta parladığı gibi, fakirlik ve sefillik içinde de saflık ve yücelikle parlayan ruhlar yok mudur?
Bir kalp, sevmek için mutlak servete, soyluluğa mı muhtaçtır?
Bence, en halis talih, ruhun gördüğü iki güzel göz; en büyük servet, kalbin hissini gösteren gül renginde dudaklardan yansıyan gülümsemedir. Güzellikten büyük asalet, kalp saflığından büyük servet mi olur?
“Korkma! Bu ağaçların, çiçeklerin ağzı sıkıdır. İnsan değil ki, ihanet etsin,”