Sonra birden kendimi toparladım. Bu yatan Nazım'dı; benim çocukluk
aşkım, dahi şairim, büyük insan ve çok yakın dostum, Nazım. Yaşların gözlerime hücum ettiğini hissettim. Karşıma baktım, Babayet bana bakıyordu. O da ağlıyordu. Göz göze geldik, anlaşmıştık, Nazım sevgisinde beraberdik. O anda bağıra bağıra ağlamak için, bir sakin köşeye kaçtım. İçimi döktüm.