"...Dervişin ney ile anlattığı masal da burada bitti, derviş de neyini koltuğuna sıkıştırıp gitti." -Sevdalı Bulut, s.37, Nâzım Hikmet Ran
Çocukken, hani daha ruhumuz kirlenmemişken anlatılan şeylerdi bizim için, masallar. Rahmetli babaannem ne güzel masallar anlatırdı mana. Allah, ruhunu gani gani rahmet eylesin. Bu kitabı okurken, o telaşsız, onun dizlerinde kafamı yaslayarak, soba kenarındaki uyuşuk hallerim geldi aklıma.
Birde "Bana bir masal anlat, baba... (Süper Baba) dizisi..." geldi aklıma. Doksanlı yıllarda en çok izlediğimiz dizilerdendi. Aklıma gelmişken söyleyeyim, eser dışı olacak ama "Ayrılsak da Beraberiz, Şaşıfelek Çıkmazı, 7 Numara..." dizileri de o dönemin en çok izlenen dizileriydi. Öyle güzeldi ki; halen hayatımın o evresine yani çocukluğuma dönüp orada kalmak istiyorum.
Nâzım Hikmet Ran, o güzel insan, bize yalnız memleket hikayelerini, aşk şiirlerini değil, böylesi güzel masalları da anlatan bir kitap bıraktı. Onunda yattığı yerde huzur içinde uyumasını Allah'tan niyaz ederim.
Ayrıca, her masalın içinde bir parça da vurucu gerçeklik payı vardır. Sırf dinleyip uyumak için değil, dinlerken de gözümüzü açıp düşünmek için...
Her zaman dediğim üzere okuyup okumamak tamamen sizin kendi keyfiyetinize kalmış bir durum.
İyi okumalar.
