Sevginin Kökleri
Svagito R. LiebermeisterSevginin Kökleri Posts
You can find Sevginin Kökleri books, Sevginin Kökleri quotes and quotes, Sevginin Kökleri authors, Sevginin Kökleri reviews and reviews on 1000Kitap.Bazen de çocukların ebeveynlerine öfkeli olduklarına tanık oluruz. Aslında bu öfke, aldıklarına karşılık verememe duygusuyla başa çıkma çabasıdır. Sonunda çocuk öfkesini mazeret olarak kullanarak ailesini terk eder. Oysa bu terk ediş yüzeyseldir. Öfke duyduğumuz bir kimseyi asla terk edemeyiz. Öfke de, sevgi gibi bağlayıcı bir ilişkidir.
Bu ilkenin özünde kavranması gereken, reddettiğimiz şeyin reddedildiği sürece büyük güce sahip olduğudur. Reddetme çabamız reddedilenin güçlenmesine ve bizi izlemesine neden olur. Hortlak sandığımız şey, onun hortlak olduğuna inanmamızdan güç alarak peşimizi bırakmaz. Onun rüzgarda sallanan bir örümcek ağı olduğunu keşfettiğimizdeyse korku geçer.
Bütün aileye ben destek olurken ağabeyim aileyi terk etti diye mirasına el koyup “Bu parayı ben ondan çok hak ediyorum” derken kişisel vicdanım rahattır. Ancak ağabeyimi dolandırmak, bilinçdışında kendimi cezalandırma ihtiyacı doğurur ve paranın tümünü batırırım. Böylece kolektif vicdanın etkisiyle yanlışı dengeler ve kendimi ağabeyimle eşit seviyeye getiririm. Bu dengeyi hayattayken kendim kurmayacak olursam sonraki kuşaklardan birinin bunu benim için yapması gerekebilir.
Başka bir deyişle, bu yaşamla birlikte bize gelen kaderi taşımaya hazır olmalı, bir ailenin ve bu ailenin tarihçesinin bir parçası olduğumuz gerçeğini kabul etmeliyiz. Ancak kabullenmeyle bunun ötesine geçebiliriz
Kişisel vicdan yaptığım bir yanlışı dengelememi ister. Kolektif vicdan ise, ben bilincinde bile olmadan, belki de hiç tanımadığım bir aile bireyi adına bir şeyleri dengelememi ister.
Kişisel olanla suçluluk duyarım, kolektif olanla bilincimin dışında bir güç tarafından yönetilirim. Bu da bize zihinlerimizde bizi yaptığımız her şeyden ve hareketlerimizin başkaları üzerindeki etkilerinden sorumlu tutan kolektif bir düzlemin yer aldığını gösterir.
Kısacası, aile sisteminde işler böyle yürür ve sistemin en önemli yasasına göre aileden biri yaptıklarının sorumluluğunu üstlenmediği takdirde, onun sorumluluğunu aileden bir başkası üstlenecektir. Kolektif vicdan, kefaret kilidini, biz onu görüp yüzleşip çözene kadar nesilden nesle aktarır.
Geçmişte aile sisteminin sahne olduğu tüm olumsuzluklar, eğer kefaretleri zamanında ödenmediyse, sonraki nesillerde kendilerini göstereceklerdir. Bedende sinsice fırsat kollayan bir virüs gibidir bu.
Dolayısıyla burada söz konusu olan, “Dişe diş” ya da “Sen bana ben de sana” gibi anında cezalandırma değildir. Kuşaklar ötesi bir ölçekte işleyen çok daha derin, çok daha kapsamlı bir olgudur. İncil’deki “babaların günahlarını çocukları taşır” ibaresinin yankısıdır.
Kişisel vicdanımız, uğradığımız “haksızlığın” bedelini karşı tarafa ödetmemiz için diretir. İntikam ihtiyacı öylesine temel bir insanlık yasasıdır ki, ülke sınırlarının, dinlerin, teknolojik farklılıkların ötesine geçerek efsanelerin, edebiyat ve sinemanın vazgeçilmez konusu olarak her yerde karşımıza çıkar.
Denge karşılıklıdır. Örneğin, ben size bir hediye verdiğimde, siz de bana karşılığında bir şey vermek istersiniz. Sizden bir karşılık aldığımda size bir şey daha vermek isterim.
Alışverişi eğlence veya sevgiyle yaptığımızda, aramızdaki bağı derinleştiren bir momentum yaratırız. İlişkiler bu dengeleme çabasının çeşitliliğiyle zenginleşip gelişirler. Bu denge hissi, ilişki kurmamızı sağlar ve insanları bir arada tutan bağlılık mekanizmasının bir parçasıdır.
Vicdan sosyal bir barometre gibidir: Kendimizi huzurlu, masum ve rahat hissetmemiz, kuralları izlediğimizi ve aidiyet hakkımızın güvencede olduğunun göstergesidir. Suçluluk duyuyorsak, kurallara karşı gelmişizdir. Aile, sosyal dernekler, din, ülke, futbol takımı gibi birden fazla gruba aidiyet ihtiyacımız olduğundan, hepsi için ayrı bir vicdan yapılandırırız.