Şeytanın dürtmelerini hatta beyninize indirmelerini iliklerinize kadar hissedeceğiniz bir kitapla karşıya karşıyasınız sevgili kaliteli okurlar:) Aslında sizin değil tabi, baş karakter Yevgeniy İvanoviç’in şeytanla cebelleşmesini göreceksiniz. Arkadaş, bu Ruslar ruhsal çözümlemeleri nasıl bu kadar iyi yapabiliyor? Acaba yaşanmışlıklar olduğu için mi? Bu kadarı da sadece kurgu olamaz heralde. Vardır bir işler:)
Konunun ne olduğunu söylemeyeceğim tabi ki, spoiler vermek istemiyorum. Ancak Yevgeniy denen pis herif şeytana karşı çok mücadele etti. Başlarda şeytan dürtmelerinin hiç ama hiç farkında olmadı, basit ve bastırılabilecek duygular sandı birçok şeyi ama baktı gidişat hiç de öyle değil. Hatası şu oldu: hafife aldı şeytanını beyefendi! Ee ne demişler, düşmanını/rakibini hiçbir zaman hafife alma. Bizimki ne yaptı? Yok bunlar da geçer, yok hallederiz usta, yok bunlar benim elimin kiri bilmem ne… Karaktere uyuz oldum ama saygı duyduğum bir nokta şu oldu, güzel mücadele etti. Kaybetti ama yine de mücadele etti. Bazen kaybetsen de kazanırsın ya, öyle bir durum işte. Onurlu kaldı en azından. Az şey değil bu tabi.
Ben Rus edebiyatını zaten seviyorum. Hatta hayranıyım. Her türlü beğeniyorum kitaplarını adamların. Okuyacak olanlara şimdiden keyifli dakikalar diliyorum.
Anna Karenina ve 
Kroyçer Sonat ve 
Aşkın Metafiziği ne de değinilmiş.
Peki neden
