Şeytan Gönderileri
Şeytan kitaplarını, Şeytan sözleri ve alıntılarını, Şeytan yazarlarını, Şeytan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sanat eserlerinde bu kadar uzun bir geçmişe sahip olup da, öz-
gül anlamdan bu kadar yoksun olan başka hiçbir yaratık yoktur.
Başka hiçbir gösterge ya da sözde simge bu kadar cansız değildir.
Ve eğer Şeytan'ın neye benzediği çoğunlukla, onu kişiliksizleştir-
mek için kullanılan kostümle belirlendiyse, şu ifade uygun olacak-
tır: Şeytan yalnızca bir kostümdür; her ne kadar onu giyenlerin de-
rilerinden ayrılamaz duruma gelmiş olsa da.
Kilise ile İmparatorluk Şeytan'ı kendi amaçları için kullandıy-
sa, bu, sinik inançsızlık anlamına gelmez. Tam tersine Şeytan inan-
cı gerçekti ve hala da gerçektir. Günümüzde Papa VI. Paul ile Papa
il. John Paul, gerçek Şeytan'a duyulan inancı onaylamaktadır. Der
Spiegel dergisinin 22 Aralık 1986 tarihli sayısında, Vatikan Kardi-
nali Ratzsinger'in sözlerine yer veren
Ama Şeytan, Hıristiyan kiliselerinin ve imparatorların Albi sap-
kınlarına ve Hussit'lere (Rusçular) karşı yaptığı haçlı seferlerini;
Brescia'lı Arnold ve filozof Giordano Bruno gibi eleştiri yapanla-
rın öldürülmesini; kişisel güvenliği bizzat Kutsal Roma İmparatoru
tarafından garanti altına alınan Hus'ın yakılmasını ve Servetus'un,
Protestan Refonnasyonu 'nun bir lideri olan Calvin tarafından Ce-
nova' da yakılmasını gerekçelendirmiştir. Bu aldatıcı yaratık, Şey-
tan, bilgili bir Papa olan IX. Gregorius 'un kurbağa dili emen sap-
kınlar hakkında Almanya Kralı'na yazmasını sağlamış; Yahudileri
ve Manicileri lağım çukuru sakinleri diye adlandırması için Leo'yu
kışkırtmış; kutsal bilgelik kendisine yol gösterdiğinden İmparator
Theodosios'un bütün sapkınları idam edeceğine dair vaadinin hale
içine alınmasını haklı çıkarmıştır
Signorelli'nin eseri, bir başka Şeytan teması seçeneğinin haber-
cisi olmuştur: Satanizm konulu çağdaş yazılarda ve resimlerde yay-
gın olan cinsel fantezileri ve sadist dürtüleri ifade etmek için kulla-
nılan bir çerçeve. Seyirci dehşete düşmez; büyülenir. XIX. yüzyılın
sonlarında üç sanatçı eserlerinde, Şeytan'ın ve Cehennem'in cinsel
ve sadist yönlerini kullandı: İngiltere'de eğlenceli sapıklığıyla Aub-
rey Beardsley; Japonya' da sert sosyal eleştirileriyle Kawanabe Gyo-
sai; Belçika'da da alaycı, dine küfreden satanizmiyle Felicien Rops.
Cehennem'de şehvetli çıplak kadınları gösteren eski resimler
gizli erotik bir cazibeye yer vermiş olabilir; oysa Signorelli kadın-
larının duruşları bugünün piyasasında sadomazoşist fetiş resimleri
için uygun olurdu. Çoğu pasif ve erişilebilir olan (bazıları endişe-
liyken sadece bir tanesi çektiği acıyı yansıtmaktadır), eli kolu bağ-
lı ve çaresiz güzellere yalnızca, görünüşte şeytan olan, sının gibi,
dinç, orta yaşlı erkekler acı çektirmektedir; genç ve atletik erkek-
lerse çok daha fazla korkuya kapılmış gibidir. Homoerotizm ve cin-
sel sadizmin t'tkisi altında kalmış insan vücudunu teşhir etme me-
rakı, bu eserin kısa bir tanımlaması olabilir
Yahuda' nın İhaneti, Kıyamet Günü'yle aynı Arena Kilisesi'nde
yer alan İsa'nın Hayatı dizisinden bir sahnedir; ama büyük bir eser
olan Kıyamet Günü'nün tersine, bu Yahuda freskini Giotto tek ba-
şına yapmıştır. Yahuda elinde henüz aldığı gümüş kesesini tutmak-
tadır; arkasında pençeye benzer eliyle Yahuda'nın sağ omzuna do-
kunan Şeytan vardır. Freske bakın (res. 60); ama ikonografiyi unu-
tun, teolojiye boş verin, öyküyü de görmezden gelin. En çarpıcı
fark, teknikle ilgilidir. Yahuda da dahil dört adam, Giotto'nun ken-
dine özgü natüralist tarzında resmedilmiştir: adamların cüppeleri,
uzamı dolduran gövdeleri, hareketleri, yüzleri, psikolojik ve fizik-
sel etkileşimleri
Cehennem işkencelerinin ardında - Winchester Zeburu 'ndan
Giotto'ya kadar - sadece teoloji ya da sapkın hayaller değil, ger-
çekten tasarlanan ve yasal olarak kulİanılan işkence aletleri de var-
dır. Tevrat'taki kemik-kıran, gerçek bir kemik-kıran resmidir (res.
52). Yerde duran kesilmiş el de başka bir gerçek uygulama ayrıntı-
sıdır. Giotto hem su işkencesini' ve hem de "spine-roller"ı" göste-
rir (res, 56, 57). Şeytanların yüzyıllardır sürekli olarak kullandıkla-
rı tırnaklı demir, işkencede kullanılan aletin aynısıdır. Ayrıca suçlu-
ları çıplak bir şekilde sokaklarda kamçılamak, sanatçıların duyabi-
leceği ya da görebileceği bir olaydı. Gerçekle gerçekdışının ve ger-
çek işkence yöntemlerinin hayali bir sahnede böyle tuhaf bir şekil-
de birleştirilmesi, birçok Cehennem resminin belirleyici bir unsuru-
dur. Cehennem' deki işkencelerin çoğu zaman, zamanın uygulama-
larının gerçek temsilleri olduğunu çok az kişi fark etmiştir. Bu da,
şeytan gerçek görünmese bile cezaların ve çekilen acıların gerçek
görünmesinin nedenini açıklar.
Restore edilen, Bourges'taki ikinci Kıyamet Günü (res. 55) de
çıplakları güzel bir şekilde ifade etmiştir ve buradaki şeytanlar
Conques ya da Autun 'dakilere hiç benzemez. Satan ve yardımcıla-
rı çıplaktır; birçoğunun insan vücudu vardır; kanatlan, pençeleri,
tüyleri yoktur; ama penislerinin yerinde fallik yılanlar vardır. La-
netlileri, Cehennem Ağzı'nın alevleriyle ısınarak kaynayan bir ka-
zana atarlarken, hayvan kafaları, çıkık açık ağızları ve üvendireleri
Satan ve yardımcılarını teşhis etmemizi sağlar. Satan tamamıyla sa-
kallıdır; kendinden emin Mikael'in taşıdığı teraziyi izlerken elinde
bir çatal tutmaktadır. Mikael koruyucu ve insancıl, Şeytan ise hay-
vanidir; yine de çift bu tabloda işbirliği içindedir: Kıyamet Günü
mekanizması usulca işlemektedir.
Şeytan'ın görünüşündeki bu çeşitliliğe getirilen genel açıklama,
Şeytan'ın yapısının böyle olduğudur: Şeytan bir sürü şekle girer.
Shakespeare'in Hamlet'i bunu biliyordu. Ölen babasının ruhu orta-
ya çıkıp nasıl öldürüldüğünü açıkladığında Hamlet önce ona inanır;
ama bir ıın düşünüp mantığını kullandığında kendi kendine şunları
söyler:
... Gördüğüm ruh
Bir şeytan olabilir ve şeytan
Çekici bir şekle girebilecek güce sahiptir ..