”"Beko dayı, sen nesin? Filozof musun? Ermiş misin? Nesin?" dedi.
Beko kendi kendine konuşuyor gibi "Ben sadece sevmeyi seven biriyim."
"O da ne demek."
"Bazıları seninle benim gibi o minik çiçekteki güzelliği görebilirler. Görünce de severler. Bazıları da ot diyerek çiğner geçerler. Birinciler sevmeyi seven insanlardır. Bu demek." dedi.”
Geceler yârim oldu,
Ağlamak kârım oldu.
Her dertten ağlamazdım,
Sebebim zalim oldu.
Bayram gelmiş neyime,
Kan damlar yüreğime,
Yaralarım çok derin,
Tabip benim neyime.
“Bu dünya böyledir işte, çocuk olarak maddi açıdan her şeye sahipler ama yine de paylaşamayacakları bir şeyler bulabiliyorlar. Aslında büyükler de öyle, hep daha fazlasını isterler, hakları olsun veya olmasın sanki dünyaya mutlu olmak için değil de mutsuz olmak için sebep aramaya gelmişler. Halbuki öbür dünyaya hiçbir şey götürülmüyor.”