Televizyonun ve sosyal medyanın da etkisiyle herkes öğretmen olmuştu işte. Zaman zaman işinizi nasıl yapmanız gerektiğinin dersini alıyordunuz böylelikle.
Muhtemelen annesinin sıkıştırması üzerine aklına gelen ilk senaryoyu
Genelde, yaşadığımız bir şeydi bu. Çocuklar bazen senar yolar kurar ve kendileri inandıkları gibi başta aileleri olmak üzere çevresindekileri de inandırırlardı buna.
Çocuklara sunmadığınız hiçbir şey kalmamış. Doyum noktasında yaşıyorlar. Onlar için ödül mefhumu diye bir şey kalmamış. Hiçbir şeyin hasretini çekmemişler çünkü. Olmasını istedikleri hiçbir şey yok. Hayalleri yok. Geleceğe dair planlan yok. İsteklerinin hepsi gerçekleşmiş. Her şeyi onların önüne sererek, onlardan havallerini ve gelecek tasavvurlarını çalmışsınız. Bu çocuklar, şimdi bu halden kurtulamazlarsa otuz yaşlarına geldiklerinde mutsuz olarak gezecekler ortalıkta. Kimse ne işinden memnun olacak ne eşinden ne de çocuklarından. Sürekli "başka" diyecek lerini düşünün! Başka iş! Başka eş! Bu çocuklar eğitilmez.