Akşam, eski savaşlardan artakalmış
Bir savaşçı gibi çıkar gelir apansız
Hüzün pürtelaş sığınır kalbimize
Ve bölüşülür güneşin son artıkları
Kuşatır geceyi öfkeli yalnızlıklar
Ay siperde yıldızlar bekleşir ürkek
Demir külçelerdir kuşların kanatları
Büyücünün kolları ağaçlar, sarmaşıklar
Bu karanlık evler, bu karanlık şehir
Artık yaşatmaz bakir