Ne zaman ki artık anlamak ve anlaşılmak sınırları aştı, muhabbette kelimeler anlamını yitirdi, gözlerin ve gözyaşlarının, kalbin ve kalpsizliğin anlattıkları cümlelere sığmadı ben de yazmaya ve yazdıklarımı biriktirmeye tekrar başladım. Bu kitap da öyle oluştu. Biraz hüznüm, biraz kızgınlığım, biraz korkum, biraz ümidim, biraz ümitsizliğim, biraz sevgim, biraz özlemim, biraz sitemim, … derken kendimi tatlı bir yazma heyecanı içerisinde buldum. Zaman zaman artıp zaman zaman azalsa da bu heyecan henüz dinmedi. Önceleri farklı farklı üsluplarda, farklı farklı konularda örnekler yazdım, bunların bir kısmını kitabıma aldım bir kısmını almadım. Sonraları içimi yakan ve ruhumu daraltan konularda kendime, sevdiklerime, yaşadığım şehre ve ülkeme seslenmek istedim. Yazmak bana iyi geliyor. Ruhumun hafiflediğini hissediyorum.
