Sınırları Aşarak Yaşamak Posts
You can find Sınırları Aşarak Yaşamak books, Sınırları Aşarak Yaşamak quotes and quotes, Sınırları Aşarak Yaşamak authors, Sınırları Aşarak Yaşamak reviews and reviews on 1000Kitap.
Fransızca ve İngilizce birbirine tercüme edilmesi en zor iki Avrupa dili olarak bilinir. Ben bu zorluğu derhal fark ettim ve Fransız edebiyatının tamamen İngiliz-dışı bir dünyaya girmemi sağlamasıyla büyülendim.
Güzellik ve erdemin aynı şey olmayabileceğini, dolayısıyla, görkemli şiirler yazan şairlerin harika insanlar olmayabileceğini de ondan öğrendim.
Yalnızca iki öğretmenimi hatırlıyorum. Bunlardan ilki, İngiliz edebiyatı dersimize giren ve bize (o zamanlar Nobel Ödülü sahibi, yaşlı bir adam olan) T. S. Eliot okutma cüretini gösteren genç bir adamdı. Edward dönemi sonrası edebiyatından tek hissemiz buydu.
Ardından benim için özel bir öğretmen tuttu.
Orta yaşlı, olağanüstü bir kadın olan Bayan Webster hayatımın en iyi öğretmeni oldu. İnanması güç olabilir ama onun sayesinde Latinceye aşık oldum ve dillere karşı doğuştan gelen bir yeteneğe sahip olduğumun farkına vardım.
Büyükbabam kriptografiyle ilk ilgilenen kişilerden olmuş ve Birinci Dünya Savaşı boyunca Savunma Bakanlığı'nın gizli şifre servisini başarıyla idare etmiş. Ömür boyu çapraz bulmaca müptelası olmam acaba onun genlerinden mi diye soruyorum bazen.
Annem ve babam mükemmel birer ebeveyn olmanın yanında, sevgi dolu, renkli ve açık fikirli insanlardı.
Aynı zamanda televizyon öncesi çağda büyüdüm. Fakat çokça radyo dinlerdik. Ne de olsa radyo, ev işi yaparken, ödevlerle boğuşurken, iskambil veya satranç oynarken biraz eğlenmemizi sağlayan bir araçtı. Akşamları düzenli olarak BBC'yi açardık. Büyük romanlar dizi halinde ve çok iyi aktörler tarafından okunurdu. Bu sayede hayal dünyamız Anna Karenina, Monte Kristo Kontu, Lord Jim, Uriah Heep, Tess of the D'Urbervilles gibi karakterlerle doldu.
İlkokul, lise ve üniversite yıllarım Soğuk Savaş devrine rastladı.
Bu devir ayrıca bir zamanların uçsuz bucaksız Britanya İmparatorluğu'nun hızlı bir düşüşe geçtiği zamanlardı. Hatırlayabildiğim kadarıyla, o sıralar Soğuk Savaş'tan çok etkilenmedim. Oysa İrlanda' da kalacak kadar şanslı olmasaydım, on sekizimde (1954) askere alınabilir, çökmekte olan İmparatorluk için Malaya, Kenya veya Kıbrıs'ta savaşabilir, ölebilir ya da ağır yara alabilirdim.
Ardından 1945 yazında, o tarihte dahi büyük ölçüde Avrupa yolcusu Amerikan askerleriyle dolu bir gemiyle İrlanda'ya doğru yola çıktık. Dokuz yaşına girmek üzereydim. Ertesi yıl babam öldü. Annem İngiliz olmasına karşın, İrlanda'da kalmamıza karar verdi.