Siyasal Marx
David FernbachSözler ve Alıntılar
Proletaryanın sınıf egemenliğinin aracı olan Komün tarzı hükümet, artık kavramın eski anlamında bir devlet değildir; zira sivil toplumdan ayrık ve ona karşı olmaktan çıkmıştır. İşte bu yüzden Marx, Komün’ü, bir devlet olarak adlandırmaktan bilinçli olarak kaçınmakta ve "Komün" ile "devlet" terimlerini birbirine karşıt terimler olarak kullanmaktadır.
Marx’ın işçi sınıfı reformizmine yaklaşımı, "işçi sınıfı ya devrimcidir, ya da hiçbir şeydir"'” vecizesinde özetlenmiştir.
Marx’a göre, Komün’ün "gerçek sırrı" şöyle tanımlanabilirdi: (Komün) aslen bir işçi sınıfı hükümeti, üretici sınıfların, üretime el koyan sınıflara karşı verdiği mücadelenin ürünü, nihayet keşfedilen ve emeğin ekonomik olarak özgürleşmesini sağlayacak siyasi biçim idi."
Marx ve Engels, Almanya’da bütün çabalarını, sonuç alıcı bir isyan hareketinin başlatılması için demokratik güçleri hazırlama ve örgütlemeye yönlendirmişlerdi.
Engels de, anarşistlere şunu sordu: Bu beyler hiç devrim gördüler mi? Bir devrim, kesinlik le, varolan en otoriter (ya da otoriteci) şeydir. Nüfusun bir bölümünün, iradesini, nüfusun diğer bölümüne, tüfek, süngü ve top aracılığıyla dayatması eylemidir... [ve] bu egemenliği, gericiler üzerinde uygulayacağı terör aracılığıyla koruyacaktır. Otorite karşıtlarının hatası, otoriter (ya da otoriteci) siyasi devletin, kendisinin doğmasını sağlayan toplumsal koşulların varlığına son verilmesinden de önce, tek bir hamlede ortadan kaldırılmasını talep etmeleri""" idi.
Devrimin, halk kitleleri, yani üretici kitleler adına ve herkesin itiraf edeceği gibi, onlar için yapılmış olması, bu devrimin kendisinden öncekilerle ortak özelliğidir. Yeni olan, ilk kalkışmadan sonra halkın kendisini silahsızlandırmaması ve iktidarını, yönetici sınıflann cumhuriyetçi şarlatanlarına teslim etmemeleridir. Komün’ün kurulması ile, kendi devrimlerinin gerçek idaresini ele almışlardır. Ve yönetici sınıflara ait devlet aygıtının, hükümet aygıtının yerine kendi hükümet aygıtlarını koyarak, idarenin kendi ellerinde kalmasını, neyin aracılığı ile sağlayacaklarını görmüşlerdir.“
Modem sanayinin sermaye ve emek arasındaki karşıtlığı geliştirmesi, yaygınlaştırması ve yoğunlaştırması ile aynı süratte, devlet iktidarı da, giderek sermayenin emek üzerindeki ulusal iktidarın karakterine büründü; toplumsal kölelik için örgütlenmiş bir ulusal güce, sınıf despotizminin bir aracına dönüştü