Bu kadar güzel, bu kadar derin, bu kadar içten, bu kadar duygu yoğunluğu yüksek olan bir şiir kitabının bu derece okunmaması aşırı üzdü beni.
Sadece şiirleri de değil söyleşileri de başarılıydı.
Ve bakıyorum, sadece birkaç iyi şiiriyle popüler olmuş şairlerin şiirlerine bakıyorum, birde Tuğrul Keskin'e bakıyorum, popüler şairlerin çoğunluğu tekdüze, sıradan, anlamsız, boş söz yığınlarına methiyeler düzülürken Tuğrul Keskin'e yapılmış büyük bir haksızlık olarak görüyorum.
Ve şöyle bir yargıyı kolaylıkla yapabiliyorum: Bu ülkede evet ne kadar başarılı insan varsa asla değeri bilinmez, çürümüş, yozlaşmış, kokuşmuş, köhnemiş ne varsa değere bindirilir.
