Çoğunlukla Aşk-ı Memnu'dan tanıdığımız roman türünde Türk edebiyatının öncülerinden olan Halid Ziya'nın Cumhuriyet öncesi kaleme aldığı öykülerden oluşan kitabımızı inceleyelim..
* Eser, onsekiz kadar hikayenin yer aldığı ve benim dönem itibarıyle dilini ve üslubunu ayrıca çok sevdiğim bir eser olarak karşımıza çıkıyor. Gerçekten o dönem yazılan hemen tüm eserlerde ayrı bir güzellik ve lezzet olduğu asla yadsınamaz. Kitap okurken 19.yüzyıla gitmek beni ayrıca heyecanlandırıyor. Atlı tramvaylar, mum ışıkları...
* Hikayelerin neredeyse tamamının çok melankolik ve üzücü bir şekilde sonlanması sebebiyle insanı hüzne sürüklemesini bir kenara bırakırsak, hepsi de oldukça dokunaklı ve anlamlı hikayelerdi. Hikayeler genelde üçüncü kişiler tarafından aktarılıyor olsa da yazarın ustalığı sayesinde akış hiçbir yerde bozulmuyor. Hikaye bittikten sonra bir süre durup düşünmeden edemiyor ve hikayenin güzel bir şekilde sonlanması için neler olabileceğini kafanızda kurgulamadan ve hayal etmeden kendinizi alamıyorsunuz.
* Kitabı okurken ne kadar hüzünlensem de çok keyif aldım. Yazarın okuduğum ilk kitabıydı ve beni çok etkiledi. Diğer kitaplarını da okuma listeme aldım.
