Geriye hiçbir şey kalmayıncaya dek her şey yok olup gidiyor, dünyalar,
evrenler ... Geriye hiçbir şey kalmayıncaya dek mi?
Ama her şey yok olduğunda bile geriye bir şey kalıyor, hiçten biraz fazla olan bu
şey kalıyor, karanlıkta bir nabız gibi atan şey, bir titreşim, evrenin başlangıcı da olabilecek, tüm sonlarla tüm başları iç içe geçiren küçük, ölümsüz tohum, bir incir çekirdiği.
Bu incir çekirdeği aynı zamanda
bizde, şimdiden içimizde, burada.