İş çıkışı Levent'ten Beşiktaş'a kadar ağır adımlarla yürüdüm, çokca düşündüm, derin derin nefes aldım, ara sıra hayallere daldım. Vapur'a atladım deniz havası aldım, güneşin batışını izledim, birazcık kitabımı okudum. Galiba mutlu oldum. Üsküdar'da fırının önünde 5 dakika oyalandım. Sıcak ekmek kokusunu içime çektim. Pidelerimi aldım onlara sarıldım ve eve gelene kadar kokusuyla hayallere daldım... Evet nerede o eski Ramazanlar demeyeceğim, kendi içimde yaşatmaya gayret ediyorum...
☆☆☆
Gelelim kitaba. Yeni bir yazar keşfetmenin mutluluğunu yaşıyorum. Kendimi bulduğum ve altını çizdiğim o kadar cümle var ki. Tüm çıplaklığı ile yaşadığımız çilekeş hayatı yüzümüze vurmuş Ayhan Geçgin...
☆☆☆
"Kendine acıyorsun. Durumum ortada diyorsun. Berbat, rezilce bir durum bu. Geçinmek ya da para denen şey için boktan bir işte çalışıyorum. Para hırsın yok belki, başka bir hırsın, isteğin, arzun da yok. Gücün ancak bugünden bir sonraki günü geçebilecek gücü bulmaya yetiyor. Bir zamanlar senin için soru 'yaşamım ne zaman başlayacak'tı. Ama sen farkına bile varamadan soru 'yaşamım ne zaman sona erdi'ye dönüştü..."
