— Sevenler hasretlisine kavuşmak ister!
— Hayır oğul, bazen sevenler de hasretlerini gidermek istemezler... Öyle anlar olur ki, onların bu en büyük dileğini felek ellerinden çalıverir. Tıpkı benim gibi..
Sevenler hasretine kavuşsun, sevilenler buram buram sevda tüten göğüslerin kıymetini bilsinlerdi. Elbet kendisi de günün birinde şehit olur, en büyük sevgiliye, Tanrısına varırdı...
— Ya, tanımadığına nasıl kefil olursun?
— Anasını çok sever. Anasını seven, karısını, kısrağını, toprağını da sever. Hep böyle olmuştur... Ondan kötülük gelmez.
Belki yine savaşlar başlayacak, kanlar akacak, anaların kolay kolay doğuramadığı nice yiğitler, gözlerini bir daha açmamacasına kapayıp bu dünyadan uzaklaşacaklardı...
Dikkat buyurulursa Türkler pes diyen düşmanlarının karşısında kılıçlarını kınına sokmuşlar, birkaç olay hariç, ele geçirdikleri yerlerin halkını korumuşlardır.