"Üniversite hocaları kötü kitap önermez." Güvencesi ile başladığım kitap ne yazık ki bende tam anlamıyla bir hayal kırıklığına yol açtı. İlk başta savruk yazısıyla, devrik cümleleri ve hafif melankolisi nedeniyle 'özet bir tutunamayanlar okuyorum' heyecanı her alt satıra geçtiğimde yüzünü biraz daha buruşturarak baktı sayfalara. Tutunamayanlar değil edebiyat parçalamaya çalışan bir soğuk kahve tadı bıraktı ağzımda ve değmeyecek bir kitaba vize haftası öncesi daha fazla zaman ve emek harcamak istemedim. Bu yüzden yarım bırakmayı tercih ettim. Aslında okuyacağım kitaba ya da yazara mutlaka 1000kitap'tan göz atarım, yorumlarını okurum; yani kitaba hazırlıklı başlarım. Bu tabii bi kır ön yargı oluşturuyor ama bu ön yargının kırıldığını veya doğru çıktığını görmekten de ayrıca zevk alırım. Hiç okuması veya yorumu olmayan bu kitaba da yalnızca tavsiye olduğu için başlamıştım ama benim tahminim kitabın yazarı bizim Türk dili hocasının arkadaşıydı, ya da hoca yazarın şiirlerine falan hayrandı, satışlar artsın diye böyle bir yol izledi. Buraya kadar anlaşılacağı gibi kitabı öneremiyorum. Galiba kıtanın yazarı aslında bir şair olduğu için düz yazıda da böylesine zorlama bir süslü dil ve devrik cümleler tercih etti. Ben de severim şiirsel düz yazı okumayı ancak ne kadar sanat yapmak için sanat anlayışında da olsa; en azından yazarın vermeye çalıştığı bir alt metin olmalı ki okuduğumuza değecek şeyler ortaya çıksın. Herkese iyi okumalar.

Son BisküviErcan Ata · Ötüken Neşriyat · 201611 okunma

ilkay coşkun

@ilkaycoskun·

1ay

110 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

·

Beğendi

Öykülere daha çok İstanbul mekânlık yapmaktadır. İstanbul'la berber öğretmenlik, yazarlık şairlikten mülhem, baş karakter istikameti ve giriftliğinde yol alınmaktadır. Bu baş kahramanın çevresinde, hatıralar ve hayallerle inşa olunmuş farklı farklı öyküler yaşanmaktadır. Öykülerde daha çok tek kişilik kahramanın, kalabalıklar içerisinde uluyan yalnızlığına şahit oluyoruz. Kalabalıklar içerisinde bireyselleşme tozunun daha çok yutulmuş olduğunu söylesek yanlış olmaz. İnsanlarla kavga etmeyecek kadar az temas etmenin mantığındadır bu tavır. Ama her şeye rağmen yazar, öykü baş kahramanlarını yalnızlığın odalarına hapsetmez, bilakis bütün çalkantılarıyla beraber hayatın içerisinde tutmaya çalışır. İstanbul gibi kalabalığın keşmekeşliğin merkezinde, zamanın ve mekanın üşümelerini yüreklerin tam orta yerlerinde yaşatmaya çalışır. Okunmasını tavsiye ederim. İyi okumalar. İlkay Coşkun

Son BisküviErcan Ata · Ötüken Neşriyat · 201611 okunma