"Zaten içinde olduğumuz gerçekliği yeniden üretmek, kurgulamak ya da bazı estetikçilerin deyimiyle yansıtmak beni ilgilendirmiyor. Sanat, insanliği farklı bir boyuta götürmeli. Belki de gerçekliği tekin kılmanın bir yolu bu. Çünkü gerçeklik hiç de tekin değil..." -N.T.- "U.K., fotoğraflarda, Alus'un, Keşif Bürosu'nun raporlarında anlatılan o bozbulanık ıssız çayırlıklarını, büyük bir alanı kaplayan sivri kayalıklarını ve karanlık nehirlerini ayırt etmeye çalıştı... Onların nasıl bir geçmişe sahip olabileceklerini düşünmeye çalıştı. Buraya ait değillerdi. Onları Alus'a getiren şey neydi? Burasını niye seçmişlerdi? Ne yapmaya çalışmıslardı? Yok olusu çaresizce durdurmaya çalışmanın garip bir simgesi gibi görünen bu cismin aynısı ya da bir benzeri başka yerlerde de var miydi? U.K., bir an acıyla karışık bir ürperti hissetti. Çok uzaklarda, formların, dilin, anlamların... her şeyin çok farklı olduğu bir yerde kimbilir neler olmuştu. Bu cisim, ona çaresizliğin bir anıtı gibi görünüyordu. Son bir çaba..." Son El, Nuray Tekin'in "Tek Kisilik Ölüm" ve "Korkunun Yüzleri" adli kitaplarından sonraki üçüncü öykü kitabi. (Arka Kapak)
Başka bir dünyadan gelip yaşamı yeniden başlatanların korkunç sırrı; formların, imgelerin ve hislerin birbirine geçtiği tarif edilemez bir dönüşüm; olağandışı bir av ve avcı; diğer gezegenlerdeki yaşam biçimlerini araştıran bir Keşif Bürosu ve buldukları yapay bir yaşam zinciri
İçinde bulunulan gerçekliği yeniden üretmenin, kurgulamanın ya da bazı estetikçilerin deyimiyle yansıtmanın kendisini ilgilendirmediğini söyleyen yazarın düşüncesine göre sanat, insanlığı farklı bir boyuta götürmeli. Nuray Tekin, Son El’de bu düşünceleriyle tutarlı olduğunu kanıtlayarak, okuyucularını bambaşka bir ülkeye, düşgücünün sınır tanımadığı farklı boyutlara taşıyor.
Son El, Türkiye’de çok fazla örneği olmayan fantastik-bilimkurgu edebiyatında, Nuray Tekin’in üçüncü öykü kitabı. Yazar, önceki öykülerinden alıştığımız tarzı sürdürerek, okurun ilgisini yine tüm öykülerinde diri tutuyor.
