Sözler ve Alıntılar
Karanlıkta bulduğum esli bir yalnızlığı ruhuma giydirmekti benimkisi.
Sayfa 73 - Gezgin Ruhşi'nin evine gittiKitabı okudu
İnsan mazisinin devamıydı. Yaşadıkça arkasında bıraktıklarını bir tarih gibi başkaları yazsa da , yazılanlar bütünüyle doğru olmayabilirdi. Hep bir eksik kalıyordu.
Sayfa 97Kitabı okudu
Son İda
Kişinin ruhsal karanlığı sevgiye susadığı yerde başlıyordu. Her gece gölgesine düştüğünüz güneş eğer sevgiyle batmıyorsa, duygularınıza da karanlık çökmüş demektir. Onu bir sabahın aydınlığına çıkarabilmek içinse, sevgi dolu bir kalbe cesaretle girmeyi bilmek gerekiyordu. Çünkü, karanlık en çok korkakları seviyordu…
Sayfa 342 - Puslu
Ödünç mutluluğu geç bularak hoyrat harcayanlardandı. Hayatta kazananlar ve kaybedenler dengesinde, kişiliğiyle en uyumlu davranışı; terazinin kaybedenler kefesine yakın duruyor olmasıydı. Bunu gururla seviyordu. Can çıkmayınca huy asla çıkmayacaktı. Hiç uygarlığının kadim karanlığını, yeni dostu aydınlıkla bir türlü değiştiremiyordu. Dişi görüntüsüyle o talihsiz karanlığı perdelemeye çalışıyorsa da, sevgi ve merhamet ışığı perdeye vurduğunda iyiden iyiye rahatsız oluyordu. Karanlığı yenmesi için değişmesi, düşünmesi ve duyarlı olması gerektiğinden, duvara düşen gölgesi kadar habersizdi.
Puslu