Anlaşılmayan her şey yitip gidecek günün sonunda. Toprak olacak vaktinde kıymet verilme- yen ne varsa. Çiçekler solup gidecek, aydınlık yerini yavaş yavaş karanlığa bırakacak. Bilmem ki kaç gece karşında oturup saatlerce konuştum. Cümlelerim değil kalbini kulağını dahi ıskalamış. İnsan dediğin ihmale gelir miydi? Anladım ki karşımda oturan bedenden ibaret, sonra zaman girdi araya ve sonra mecburiyetler... Sözler anlamını yitirdi, sükut buldu içimde coşan nehir.