Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Sonbaharın Sonu
Mary LawsonSonbaharın Sonu Yorumları ve İncelemeleri
Sonbaharın Sonu yorumları ve incelemelerini, Sonbaharın Sonu kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Sonbaharın Sonu puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.410 üzerinden
Dupduru ve huzur veren bir anlatım tarzı var Mary Lawson’un. Daha ilk sayfadan itibaren yazarla aramda bir bağ kurulduğunu hissediyorum ve kendi kendime kitap bitene kadar Mary Lawson hakkında hiçbir şey öğrenmemeye söz veriyorum. O benim için altmış yaşlarında, yumuşak sesli, gümüşi beyaz saçlarını ensesinde kestirmiş, mavi gözlerindeki pırıltı karşımızdaki gölün rengini alan zarif bir hanımefendi. Kanada’nın Rice Gölü’nde bulunan bir evin verandasında oturduk ve Bayan Lawson’u dinliyorum. Evet okumuyorum, bu saygıdeğer hanımefendinin yumuşak sesinden Kuzey Ontario’daki küçük kasabayı ve orada yaşayan insanların hikâyesini dinliyorum.
Kitabı üç farklı kişinin bakış açısıyla yazmış. Henüz sekiz yaşındaki Claire, karşı komşuları Elizabeth ve Toronto’daki işini ve evliliğini bırakıp kasabaya taşınan Liam. Claire’in pencere kenarında evden kaçan ablası Rose’un geri dönüşünü beklemesi, Elizabeth’in hastanede geçmişi ile yüzleşmesi, Liam’ın yeni bir hayata başlarken içinde bulunduğu ruh hali ve bu üç kuşağı birbirine bağlayan olaylar…
Şimdi bunları yazarken kitabın beni en çok etkileyen yönlerinden birinin karakterlerin insancıllığı ve duyarlılığı olduğunu fark ediyorum. Küçük kasaba insanlarına özgü bu hassasiyeti görmeyi özlemişim.
Bana çok iyi gelen bir kitap oldu. Ve az önce yazarın biyografisini okuyup tam da hayal ettiğim fotoğrafıyla karşılaştım. Diğer kitaplarını da mutlaka okuyacağım
İtiraf edeyim, bu kitabın beni bu kadar etkileyeceğini hiç düşünmemiştim. Başlarda sakin ilerlese de bir kırılma noktası var ki, ondan sonra katman katman açılmaya başlıyor.
Kitapta adı geçen Solace kasabası, hayal ürünüdür. Fakat, hikâyenin geçtiği yerin gerçek olduğunu belirtir yazar; kuzey Ontario’daki, Kanada Kalkanı olarak bilinen, göller, kayalıklar ve ormanlarla kaplı muazzam bir bölge.
Okurken hayran kalmamak elde değil bu doğa harikasına.
Evden kaçan ablasını, her gün camda bekleyen küçük kardeş Clara’nın, kedisini beslediği yan komşuları Elizabeth’in evinde bir yabancıyı görmesi.. Var olan endişelerine ‘güvenilir alan’ sorunu eklenmesi.. Başlangıç bu şekilde. Olayları ve durumları, Clara, Elizabeth, ve esrarengiz yabancımız; Liam’ın gözünden görüyoruz devamında. Bu anlamda farklı bakış açıları edinmek mümkün.
Kuzeyin eski evleri, birbirinden her an haberdar olan kasaba sakinleri, soğuk iklimin zorlu koşulları.. İlişkiler, evlilikler, mecburi ve gönüllü annelik, çocukların gözünden bilmiş yetişkinlerin dünyası, biraz gizem.. Tam bir mini dizi tadında. Gönül rahatlığıyla tavsiye edebileceğim bir kitap.
2021 Booker Ödülü adayı “Sonbaharın Sonu (A Town Called Solace)” kitabı Kanadalı yazar Mary Lawson tarafından 2021 yılında kaleme alınmış.
İki yüz altmış beş sayfalık bu kitapta okur, üç karakter üzerinden olayları görüyor: Clara, Liam ve Elizabeth.
Yedi yaşındaki Clara’nın ablası Rose, annesiyle tartıştıktan sonra evden ayrılır ve ardından aile kayıp ilanı verir. Bu süreçte okuyucu Clara’nın ablası, ailesi, komşusu Elizabet ve sonradan kasabaya gelen Liam ile olan ilişkisine tanıklık eder.
Elizabeth hayatının son günlerini hastanede geçiren ve çocuğu olmadığı için yıllar önce komşusunun oğlu Liam’ı kendi oğlu gibi benimsemiş biri. Arada sırada mektuplaşan Liam ve Elizabeth neredeyse otuz senedir görüşmez ve Elizabeth, Liam’a yazdığı bir mektup ile evi ona bıraktığını haber verir. Mutsuz giden sekiz yıllık evliliğini sonlandıran Liam ise gelen mektup ile Elizabeth’in evine kısa süreliğine taşınmaya karar verir ve olaylar başlar.
Clara’nın ablasının dönmesi umuduyla yaptığı şeyler çok etkiledi beni. Ne gibi mi? Ablasının eve geri dönmesi umuduyla pencerenin önünde beklemesi, dişlerini belli sıraya göre fırçalaması gibi.
Mary Lawson, her detayı özenle işleyerek okuyucuya derin ve gerçekçi bir deneyim sunmuş diyebilirim. Yazarın Clara'nın, Liam'ın ve Elizabeth'in duygularını da ustalıkla aktarması, okuma deneyimini zenginleştirdi benim için.
Abla-kardeş, çocuk-anne/baba ilişkisine dair okuma yapmak isterseniz kesinlikle tavsiye ederim.
Yazardan okuduğum ilk kitap değil ama okuduğum en iyi kitabıydı. Bu sene okuduğum en iyi kitaplar arasına da girdi. Kitabı 3 kişinin ağzından okuyoruz. Ablasını evden kaçmış küçük bir kız, ölmek üzere olan yaşlı bir kadın ve kendini bilmediği bir kasaba da bulan genç bir adam. Ben bu kombinasyonu çok sevdim ve onların bakış açısından bir şeyler okumak da bana huzur verdi. Zaten yazarın sade bir anlatımı var. Çok karıştırmadan anlaşılır ve uzatmadan yazıyor. Karakterler olay örgüsü her şeyiyle çok güzeldi. Bir tek olumsuz yorum yapacak olursam o da kısa olması olurdu ben daha uzun olsun isterdim. Daha çok detay isterdim. Ama bu haliyle de çok çok güzel ve okuması keyifliydi.
Yazarın okuduğum İlk kitabı ve beğendim.
Olayı üç farklı kişinin anlatımıyla okuyoruz.
Ablası kayıp olan ,her gün camda onun dönmesini bekleyen Clara, komşuları olan hayatının son günlerini hastanede geçiren Elizabeth ve ne olduğunu anlamadan eşinden yeni boşanmış şaşkın vaziyette kendini bu soğuk kuzey kasabasında bulan Liam .
Elizabeth gençliğinde çocuğu olmadığı için komşularının oğlu Liam ' i çok sever ve onu kaçırmaya kalkışır.Bunun bedelini bir yıl kadın islahevinde daha sonra da psikiyatride yatarak öder.
Yıllar sonra Liam ' in adresini bulur ve ölmeden önce evini, eşyalarını ona bırakır.
Böylece onun kedisini besleyen Clara ve mirasa konan Liam ' in yolları kesişir.Kolay okunan, ödüle aday bir kitap.