Sosyalizm ve Ahlak
Roger GaraudySosyalizm ve Ahlak Gönderileri
Sosyalizm ve Ahlak kitaplarını, Sosyalizm ve Ahlak sözleri ve alıntılarını, Sosyalizm ve Ahlak yazarlarını, Sosyalizm ve Ahlak yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan kişiliğinin eksiksiz ve uyumlu bir biçimde gelişmesi hayat şartlarına bağlıdır; bireyin faaliyet alanı genişse ve çeşitlilik gösteriyorsa, düşüncesi de genişlik kazanır. Faaliyeti ardından dünyayı görmesine engel olan dar bir uzmanlık alanıyla sınırlanmışsa, düşüncesi de tek yanlı ve yoksul bir düşünce haline gelir.
2- Sosyalizmin ahlakı da bir sınıf ahlakıdır. Yani işçi sınıfına ve emekçilere dayanan bir ahlaktır; işçi sınıfının mücadelelerinde ve menfaatlerine dayanan bir ahlâk anlayışıdır.
1-Sınıflara bölünmüş her toplumda, ahlâk bir sınıf ahlakıdır. Her ahläki ideal belli bir toplumsal sınıfın şu ya da bu ölçüde yabancılaşmış özlemlerin ve perspektiflerin dile gelişidir.
Pazar günü kiliseye giden patronlar ve işçiler, "Tanrının karşısında eşit" olduklarına inanıyorlardı ama kilisenin kapısından çıkınca, dışarda ekonomik hayatın gerçekleri onları bambaşka bir dünyanın içine sokuyordu.
Hayvan tabiata uyar, oysa insan tabiatı değişikliğe uğratır. Ve tabiatı değişikliğe uğratırken kendisini de değişikliğe uğratır. Bundan dolayı tarihin temposu gitgide hızlanır.
İnsan tarihi, tabiatın tarihinden şu bakımdan ayrılır, İnsanoğlunun tarihini biz kendimiz yapmış olduğumuz halde, tabiatın tarihini biz yapmış degiliz
Çünkü, ahlâk yasasının verilmiş bir şey gibi doğanın kendisinde bulunduğunu kabul edersek, değer yargısının değil, bir gerçek yargısının söz konusu olabileceğini kabul etmemiz de gerekirdi.
İnsanın sorumluluğu olmayınca, ahlâkî bir yargı vermesi, ahlâkî bir eyleme girmesi de olanaksızdı.
Kant, bu çeşit ahlâkî yargıların (değer yargılarının) dayandığı ilkenin insanın dışında, yani doğa ya da Tanrıda aranamayacağını söylüyordu.Bu yargıları insanoğlunun dışında aramak demek, insanı bir dış yasaya bağlamak ve böylece bağımsızlığıdan yani sorumluluğundan yoksun kılmak demekti.
Kant, bu sorunu, yeni bir ahlâk kurmak (insanoğlunun davranışına yeni kurallar bulmak) şeklinde değil, ahlâkın temellerini aramak, yani "iyi" hakkındaki yorumlarımızın a priori (bütün deneylerden öncel) şartlarını aramak şeklinde ele almıştı.