Behçet Necatigil'in son kitabına son inceleme olsun. Daha sonra kitaplarına girmemiş şiirleri var. Bu şiirinde birkaç yerde İstanbul'dan bahsediyor. 79 senesinde yazdığı bir şiirinde İstanbul için diyor değişmedi çocukken de elektrikler yok emektar mum ve vefatından bir sene önce de aynısı. Çok değil bundan 10 sene önce dahi İstanbul'da elektrik ve su sıkıntısı yaşadığımızı hatırlıyorum. Yav çocukluğum cami köşelerinde bidonlara su doldurup eve getirmekle geçti :) şimdi bakıyorum da ne tuhafmış gerçekten ve hâlâ zaman zaman elektrikler kesilir sular gider. Hoş böyle bir millete onların fazla olduğu kanaatindeyim. Şimdi bana köklü şanlı tarihimizden dem vurmayın. Babasının suyuymuş gibi dışarıda arabasını yıkayan dükkanının önünü şapır şupur suyla bocalıyarak yıkayan işi gücü yokmuş gibi hortumu takıp bir de zirzop faydalı bir işmiş gibi ağaç sulayan insanların idama kadar götürülmesi düşüncesindeyim. Sana ait değil ve sen senin olmayanı seninmiş gibi hunharca kullanıyorsun ya tilt oluyorum buna. Adam elinde sigara hortumu takmış dükkânın önünü yıkıyor ama nasıl su akıyor öyle. Bir şey deyince de parasını ödüyoruz ya demeleri yok mu? Bir diğer yerde arabaların vızır vızır olduğunu diyor ve ekliyor bir çiğnenme korkusu :) sanırsam bu sorun hiçbir zaman düzelmeyecek. Diyor bin araca nasıl binersen bin aklıma bizlm İETT tramvay metrobüs falan geliyor ite kalka tekme tokat gerçekten pis şeyler bunlar ya ne bileyim.

SöylerizBehçet Necatigil · Cem Yayınevi · 198010 okunma