KARLI BİR HAVA, AĞIR ÇEKİMLE
Madem borcum kalmadı kendimden başkasına
artık kelimelerden bir şey bekleyebilirim
zorlu kış, yüksek rakım, ağır bir poetika
yazmak cılız bahanesi değil mi yaşamanın
ben de kovduğum sesleri geri çağırabilirim
Kovulmak için geldiğimiz çürük çarık bir dünya
yanlış tab edilmiş günler, yön değiştiren mevsimler
bir el daha oynasam hayatla, kimin umurunda
gökyüzü üstüme silkelerken bembeyaz yerlerini kuşatılmış yeryüzü hallerinden geçiyorum
ben de silkeliyorum gökyüzüne doğru bu şiiri
Sen de yaşamadığın ne varsa al getir buraya
konuştuğundan daha fazla şey söyle
yorulan her şair gibi
kafana ne dolduysa o uğultulu boşluktan
getir, hayatla ben düşman kardeşler gibiyiz hâlâ
benim ağrılarım yanlış sarılmış bir kırıktan
harfleri eskimiş olmaktan onun da diz ağrıları
Söyle hangi şair nasibini almaz bu can sıkıcı kıtlıktan.