...tahmin edersiniz ki artık sabrımın son haddindeyim. İnsanın en büyük felaketlere bile hazırlandığı, “Ne olursa olsun, usandım, boğuluyorum!” dediği, ölüme kadar her şeyi kabul ettiği zamanlar vardır, ben o hâldeyim.
... ben kimsesizliğin hudutsuz açık denizlerinde avare yüzmesini bilirim, ben umman dalgalarının başımın üstünde kudurarak haykırdıkları geceler sabahlara kadar nefesim kesik, göğsüm tıkalı, gözlerim kapalı durmasını bilirim.
Hiç kimse kalbimi sıkan ihtiyaçları anlamıyor, hiç kimse odama kapanıp ne düşündüğümü, ne tahayyül ettiğimi bilmiyor...
.....
Geçmeyeceğini bildiğim bir buhran içindeyim.