Hep yeni bir ayna inşa etmişlerdir:
Kimse bakmaz sessizce kırılan aynaya:
Yokum: Artık kimse bilemez
kimdim ben karşımda.
Benim duyduğum
şarkıyı kimse duymuyordu aslında,
hepsi buydu yani hiçbir şey, şimdi
ağaç kovuklarına saklanmış cesetlere
söylüyorum şarkımı, ölümün
en güzel akustiğinde duyulan
Sayfa 109 - Gaia