Suçtur Umutsuzluğa Kapılmak
Cezmi ErsözSuçtur Umutsuzluğa Kapılmak Sözleri ve Alıntıları
Suçtur Umutsuzluğa Kapılmak sözleri ve alıntılarını, Suçtur Umutsuzluğa Kapılmak kitap alıntılarını, Suçtur Umutsuzluğa Kapılmak en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Geçiştirilmeye , yok sayılmaya gelemiyorum . Benim herkese ayıracak zamanım var , aradıklarımında olmalı . Sevgi eşit dağıtılmalı insanlar arasında . Ben herkese ayrımsız şefkat gösterebilirim . Ama bana gösterilmeyince içimde o eski sızılar yeniden acımaya başlar .
İyi bilirim ; onların sahte kibarlıklarını … zamanla sınırlıdır herseyleri … sevgilerinin , inceliklerinin , hoşgörülerinin o sonsuz olduklarını iddia ettikleri özgürlük anlayışlarının belli bir zamanı vardır . Ve o zaman ansızın biter . Hiç anlayışın , inceliğin , özgürlüğün saati biter mi ?
Bu kitap kalbimin derinliklerine dokunuyor.
Hiç anlayışın, önceliğin, özgürlüğün saati biter mi?... Hiç kapanır mı bir kez açılan kapılar? Kapanır... Çünkü onlar güçlü olanlardır... Onlar ezendirler... Bütün saatler onlardan sorulur... Bütün kapanışlar... Çünkü onlar sahip olmadıkları şeyi sevemezler... Sahip olmak istedikçe hayatı soluksuz bırakır, öldürürler...
Hiçbir zaman ezenlerin yanında olmadım. Ben istesem bile doğam izin vermezdi buna.
Hiçbir zaman ezenlerin yanında olmadım.
İnsan nasıl yaşamak isterse öyle ölür... Kimi teslimiyetle, hazır olda, sürünerek, el etek öperek... Kimi sonuna dek başeğmeden, sürünmeden, hayata ve yeniden doğuşa el vererek, erdemle ve onurlu ölür...
Öylesine ait değildim ki hiç bir yere...
Ben bu ülkede hep gitmekle kalmak arası yaşadım. Doyasıya sevmekle, bütün varlığımla nefret etmek arasında gittim geldim.
(...)
Onu en çok ben tanıyordum, ama ilk anda gözden çıkarılacak olan yine bendim. Ona en çok ben üzülüyordum, ama yine de sığıntıydım sonuna dek.
Bende
Şükrediyorum beni her geçen gün otoriteden yana olanların yapay ve yaşamasız hayatından biraz daha uzaklaştıran inceliğime...
Koca bir kışla bu ülke...
Cumartesi Anneleri...
" Hep deniz gören bir evim olsun istemiştim, şimdi ölürken denize bakarak, denize baka baka ölmek kısmetmiş..." İşte böyle söyledi Şükran ana, hiç unutur muyum...
Böylesi günlerde suçtur umutsuzluğa kapılmak.
Kalbim eksikti, kalbim korkaktı, kalbim yanlışlarla doluydu... Ama o benim kalbimdi... Eksikti, korkaktı, yanlıştı ama tanıdıktı. Tıpkı bana bazen tanıdık gelen, bunu hissettiğim hâlde yanımdan hızla uzaklaşan kaderim gibiydi.
“anlamak yeter sanırdım... hissetmek hayatı kolaylaştırır... oysa özür dilemekle kalırım ben.”
Son kez iktidardakilere sözüm var: Ey zorbalar, ey hayatı kanla yıkayanlar, zulmedin ki tez vakit yıkılasınız!...