Beş yıldır hep bu baharları tanıdı.
Hep dıştan tanıdı baharı, içine giremeden. Baharlar ona ne bir umut getirdi, ne içinde ölen, hep ölmekte olan bir şeyleri diriltebildi. Sabah işine koştu, akşam eve... Bir karıncanın hayatı belki daha zengindi. Daha şiirli, daha serüvenli.