Süfyan es-Sevrî, mezheplerin teşekkül etmeye başladığı hicrî II. Asırda iz bırakan, mezhep sahibi fıkıh alimlerinden birisidir. Sevrî’nin kendi adıyla anılan bu fıkhî mezhep hicri VII. Asra kadar varlığını devam ettirmiş ve zamanla çeşitli siyasî, sosyal vb. Sebeplerle etkisini yitirmiştir. Bişr el-Hafî, Hamdun el-Kessâr en-Neysâbûrî, Cüneyd el-Bağdâdî gibi önemli mutasavvıfların ve Dînever şehrinden bir grubun onun mezhebine tâbi olduğu söylenir. Süfyan es-Sevrî’nin, rivayet ettiği hadisler gibi fıkhî görüşleri de kısa zamanda bütün İslam dünyasına yayılmış ve onun adıyla anılan mezhep yaklaşık beş asır boyunca meşhur fıkıh mezheplerinden biri halinde varlığını sürdürmüştür. Sevrî mezhebi hicrî V. Yüzyıla kadar Bağdat ve çevresiyle Şam’da, hicrî VII. Yüzyıl sonlarında kadar Dinever, Kazvin, Cürcan, İsfahan ve Horosan bölgesinde özellikle Dinever ve çevresinde etkili olmuştur. Bu çerçevede Süfyan es-Sevrî’nin mezhebini benimseyenleri tanımlamak üzere “Sevrî” ya da “Süfyânî” nisbeleri yaygın bir biçimde kullanılmıştır.Sevrî’nin fıkıhçılığının tesbit edilmesi, kaybolmuş olan bir mezhebin ortaya çıkarılmasına katkı sağlayacağı gi.i, fıkıh tarihi alanındaki önemli bir boşluğu da dolduracaktır. Günümüzde insanlar genelde dört mezhebin görüşlerine göre hareket etmektedirler. Süfyan es-Sevrî’nin mezhebinin ortaya çıkarılması, insanlar için daha rahatlatıcı düzenlemeler ortaya çıkaracağı gibi, yeni çıkan meseleler hakkında, dört mezhebin görüşlerinden farklı hükümlerin verilebilmesine, bu farklı hükümlerden özellikle de ihtiyaç durumlarında faydalanılabilmesine imkan sağlayacaktır.
