Mehmet Reşat'ın tahta geçtiği günlerde, doruğa ulaşmış siyasi keşmekeş ortamında padişahlık otoritesini kullanmasına hiçbir şekilde izin verilmedi. Buna karşılık köklü değişikliklere, askerî yenilgilere ve düzensizliklere yol açan sayısız yasayı, hükümet kararnâmesini, irade-i seniyye-yi farkına vararak ya da varmaksızın kendi imzasıyla yürürlüğe koyan padişahın, ne toplumsal, ne siyasal ve ne de askerî gelişmelerle bir ilgi ve bilgisi yoktu. Ama herkesin, "Hürriyet" gerekçesiyle bağırıp, çağırdığı, kimsenin görevine zamanında gitmediği, vapurların, tramvayların zamanında gelip, gitmediği, mebusların bile "teneffüshânede" oturup celselere katılmadıkları bir dönemin başlayışında onun güleç yüzünün, unutkan, öfkesiz, iyimser, mütevekkil, masum iç dünyasının herhalde büyük rolü vardı.
