Absurd bir həyat yaşayan, balacalığından digər uşaqlardan fərqlənən, onların oyunlarına qatılmayan, işi-gücü məktəb daşlarını saymaq olan, rəqsdə partnyoru olmadığına görə yarım saat qız, yarım saat oğlan roluna girən Matea artıq yaşlansa belə, hələ də "yaşadığını" hiss edə bilmir.
Matea cəmiyyətdən o qədər təcrid olunub ki, hətta əli qanayanda, onun üçün təcili yardım maşını gələndə, kiməsə saatı deyəndə sevinir...
O, daim əlləşdiyi ölüm kimi ağır mövzuya ironiya ilə yanaşır. Skumsvold Mateanın timsalında cəmiyyətin iztirabını toy-bayram kimi təsvir edir.
Əsərdəki qısa, ancaq dərin cümlələr, daxilindəki ekzistensial düşüncə axını insanı qəfil yaxalayır və onu öz varlığı, həyatı haqqında sorğu-sual aparmağa təşviq edir. Skumsvold sentimentallığa əl atmadan insanlar arasındakı yadlaşmanın, nihilizmin, müasir cəmiyyətlərin düşdüyü etinasızlıq böhranının faciəvi cəhətlərini minimalist bir dillə ifadə edir.
