Suspus'u üzerinde çok severek okuduğum yazarlardan biri olan Neil Gaiman'ın kitap hakkındaki düşüncesini gördükten sonra almaya karar vermiştim.
"Keşke bu kitap ben çocukken yayımlanmış olsaydı, o zaman kendimi bu kadar yalnız hissetmezdim."
Çocukken yaptığım, okuduğum, izlediğim, oynadığım her şey benim için çok kıymetli olduğundan bu tek cümle tabi ki beni hemen kandırdı ama...
Öncelikle ben sevgili Neil Gaiman'la aynı fikre sahip değilim. Gerçi onun sözüne güvenip ilham veren bir kitap okuyacağımı sanmak tamamen benim hatam. (Onun da kitaplarında çocukları düğme gözlü kadınlarla savaştırıp, mezarlıkta hayaletlerle büyüttüğünü bir anlığına unutuvermişim )
Onun aksine ben bu kitabı çocukken okumuş olsaydım eğer muhtemelen beni yalnızlıktan kurtarmaktan çok içimi daha büyük bir hüzünle doldururdu. İçeriği bir çocuk için çok kasvetli ve karanlık. Ayrıca içinde çok az yazı var. Yazar bir şiir yazmış ve onu resimlerle dolu bir kitaba çevirmiş. Haliyle okumaktan çok resimleri inceliyorsunuz ve hakkını burada teslim etmek gerek, içindeki çizimler harikaydı. Çocukken okusaydım ne resimleri ne de içindeki şiirvari hikayesini beğenirdim ama şimdi, bu yaşımda hepsine bayıldım. O karanlık ve depresif atmosfer bir çocuk kitabına yakışmasa da kitap çok yetenekli birinin elinden çıkmış ve övgüyü hak ediyor.
Bu yüzden kitabı sadece resimli kitap severler ve büyüdüm artık çocukluğumu özlemeye başlayabilirim diyenler için öneriyorum. Çocukların şimdiden -en azından kitap okurken- depresyona girmesine gerek yok bence.
Suspus 
David Ouimet