İlk okulun son gününün öncesi gecesi yatağımda yatarken o zamana kadar hiç farketmedigim ve o an yeni farkettiğim bir şey oldu. Sınıfımdaki bir kızı seviyordum ve artık yarından sonra onu bir daha göremeyecek olmam beni üzdü ve ağladım.
O gece nasıl uyudum bilmiyorum. Ertesi sabah okula gidip kızı gördüğümde üzerimde aynı üzüntü ve aşk halinden bir eser yoktu, hepsi geldiği gibi uçup gitmişti...
James Swann'ın Odette'e olan aşkı da bunun gibi, ne zaman başladığı, neden başladığı, ne zaman ve niçin bittiği belli olmayan, ve tabi benim bir gecelik aşk maceramdan daha uzun olarak, ilginç bir aşk hikayesi.
Hiç tipi olmaması, aptal ve basit bulmasına rağmen, başta kadının ilgisi ve yaklaşışı onu ona aşık ediyor, daha sonra ise ondan kaçışı ve uzak duruşu, ona acı çektirmesi ve insanı da olumlu duygular gibi müptelası edebilen olumsuz duygular yaşatması.
Hikaye inandırıcı olması nedeniyle tavsiyeyi hakediyor, insanın binbir halini merak eden insanlar geri durmasınlar. Yalnız Proust'u okumak hayli zor gelebilir, cümleler aşırı uzun ve cümlenin sonuna gelene kadar başını unutuyor ve cümleyi bir bütünlük içerisinde anlamayabilip tekrar okumak zorunda olabiliyorsunuz.
İnsan kitabında insana dair sahifeleriniz eksik kalmasın diyorsanız tavsiye ederim.
Keyifli okumalar...
