"Aşk insanın kendine yenilmesidir' diyordu şair, 've aşığın canı bu yenilginin meydanıdır'.
Aşık yenilgisinden büyük acılar çeker ve bir başka kalpte kendine zafer arar.
Kendi kalbimi sevgilinin kalbine taşır; sevgilinin kalbi aşığın kendini zafer üzre gördüğü aynadır..."
Birinin gönül aynasında bir gül kırılmış, diğerinin aynasında bir bülbül kaybolmuş. Ve ne baharı zorla getirmek mümkün, ne de bülbüle can bağışlamak...