Öylesine tutkulu bir aşk ki, gözle sevmeyi öğretecek, sözler ile hissettirecek, sarılırken diğer yarısını bulmuş gibi manen mutlu olan, olduran aşıkların hikayesine ortak oluyoruz...
Padişahın hiç çocuğu olmaz ve mevlasına yalvarır, yakarır. Bir gün bir derviş karşısında çıkar ve padişahın bir kız çocuğunun, vezirin de erkek çocuğunun olacağından bahseder. Kızın adını Zühre, erkeğin adını Tahir koyun, vakiti gelince de Zühre'yi Tahir'e verin der. Eğer bu söylenen yerine getirilmezse, hiç hoş şeyler olmayacağından bahseder. İşte dillerden düşürmediğimiz Tahir ile Zühre'nin hikâyesi de böyle başlamış olur.
Kesinlikle okurken kişiyi bezeli bir hâle sokuyor. Fazla detaydan kaçınmak istiyor ve kitabın tadına, okuyarak varmanızı diliyorum. Ve son olarak bir dörtlük bırakıyorum:
Zühre'den
Sabret gönül bu hasret biter,
Çekilen acıların hepsi gider.
Ben bir tarafta sağ, sen selamette ola,
Bütün bu acıların hepsi gider.
