Tanık ve Arşiv Gönderileri
Tanık ve Arşiv kitaplarını, Tanık ve Arşiv sözleri ve alıntılarını, Tanık ve Arşiv yazarlarını, Tanık ve Arşiv yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Müvekkilim hukukun değil, tanrının nezdinde kendisini suçlu hissediyor
Peki ya yaşadıklarından ötürü bütünüyle paramparça olmuş yıllarca uygulanan en iyi psikiyatrik tedavilerin bile çoğunlukla intihara sürükleyen ağır depresyonlarında, gözlerinin önünden gitmek bilmeyen birçok kurtulan için ne diyeceğiz? Bu durumda yalnızca suçluluk hissedebilmemiz bizi insan yapar, özellikle de tarafsız bakıldığında kişi suçlu değilse.
Yaşıyorum, öyleyse suçluyum… (çünkü benim yerime başkaları öldü ve ben buna sadece seyirici kalabildim (nazi kamplarında))
At üstünde dört genç asker, dikenli tellere gelince durup baktılar hala hayatta olan az sayıda kişiye dikilmiş gözlerinde tuhaf bir utanç okunuyordu; almanların hiç tanımadıkları bir duygu … başkalarının işledikleri suç karşısında, böyle bir suç var olduğu geri dönülemez biçimde dünyaya sokulduğu ve tüm iyi niyetlerine karşın, çaresiz kalıp bir şey yapamadıkları, korumayı başaramadıkları için Hak bilir insanların duyduğu vicdan azabıydı bu.
Modern zamanda ölüm haysiyetini yitirdi.
Bunu bizzat kendi deneyimi ile yaşamayanlar asla bilemeyecekler; bu deneyime sahip olanlar ise asla anlatamayacaklar; ne gerçek ne de bütüncül bir anlatım… geçmiş ölülerindir.
Kampta da Tutsaklar her gün anonim bir biçimde ölüme doğru varolurlar
Benjamin'e göre iğrenmede ağır basan his, bize iğrenç gelen şey tarafından fark edilme korkusudur. "İnsanın derinliklerinde uyanan korku, kendisinde hissedilir ölçüde hayvanı andıran bir şeyin yaşıyor olduğuna dair muğlak bir farkındalıktır"
Sayfa 107 - BenjaminKitabı okudu
Utanılası olan mahremiyetimizdir; yani, kendimize görünüşümüzdür. Varoluşumuzun hiçliğini değil ama bütünselliğini açığa vurur. Utancın açığa çıkardığı şey, kendisini keşfeden varlıktır.
Sayfa 106 - LevinasKitabı okudu
İyinin ve kötünün ötesinde varoluşun masumiyeti değil, bilakis suçsuz; hatta zamansız bir utanç bulunuyordur.
Sayfa 103Kitabı okudu